Četiri bunara (Cztery studnie)

W średniowieczu, z powodu licznych oblężeń wojskowych i okresów suszy, mieszkańcy Szybenika zlecili wybudowanie publicznej cysterny miejskiej. Umowa na budowę centrum zaopatrzenia w wodę „4 bunara” między gminą Szybenik a mistrzem Jakovem Coterro, została zawarta 10 stycznia 1446 roku. Nadzór nad budową cysterny powierzono znanemu architektowi, budowniczemu i rzeźbiarzowi Jurajowi Dalmatinacowi. Dziś to historyczne miejsce zostało odrestaurowane i stanowi scenę miejską odpowiednią do organizacji wielu imprez. Taras ze studniami wyłożony jest czerwoną cegłą w jodełkę, tak jak niegdyś ją kładziono.

Kneževa palača u Šibeniku (Pałac Książęcy w Szybeniku)

Pałac książęcy położony jest na wybrzeżu na starówce miasta. Zachowały się dwa skrzydła tej niegdyś znacznie większej budowli, w której zarządzał i rezydował najwyższy przedstawiciel władz weneckich w gminie – książę miejski – kapitan. Pośrodku skrzydła południowego znajduje się gotycki przejazd z bramą miejską. W skrzydle zachodnim, od strony zakrystii katedry znajduje się dwoje drzwi z prostymi kamiennymi framugami. W 1975 roku zakończono adaptację Pałacu Książęcego, jako Muzeum Miasta Szybenika.

Šibensko kazalište (Teatr w Szybeniku)

Dzisiejszy szybenicki teatr jest następcą Szybenickiego Teatru Narodowego założonego 9 maja 1945 roku, w którym zawodowy zespół teatralny występował do 1964 roku, a operetka od 1946 do 1956 roku. Od 1 marca 1966 roku Teatr w Szybeniku (wówczas Centrum Kultury) obejmował także Festiwal Dziecięcy w Szybeniku, dziś Międzynarodowy Festiwal Dziecięcy założony w 1958 roku. Dziś szybenicki teatr Kazalište Šibenik działa we wspaniałym budynku wzniesionym w 1870 roku i jest drugim najstarszym teatrem w Chorwacji. Zaprojektował go inżynier Josip Slade z Trogiru. Jest to pierwszy i jedyny budynek teatru w Chorwacji, który nie został zbudowany przez państwo, ale przez 28 udziałowców - mieszkańców Szybenika. Szczególną wartością tego wspaniałego budynku jest sufit teatru, który został ozdobiony w 1868 roku przez artystę Antuna Zuccaro z Triestu, alegorycznymi wizerunkami sławnych ludzi z Szybenika: Nikoli Tommaseo, Antuna Vrančića, Fausta Vrančića, Martina Kolunić Roty, Andrija Medulića, a pośrodku kobiety – symbolu Dalmacji, wspartej dłonią na kamiennym herbie. Po zniszczeniach wojennych budynek został gruntownie wyremontowany, a jego obecna pojemność wynosi 310 miejsc.